Την Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου εξεδήμησεν εις Κύριον ο Μίνωας Ζομπανάκης, Άρχοντας Οφφικιάλιος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ο οποίος είχε τιμηθεί και με το οφφίκιο του Έξαρχου από τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη Κύριο Κύριο Βαρθολομαίο.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στις Καλύβες Αποκορώνου, απ’ όπου και καταγόταν.
Στην ακολουθία προεξήρχε ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος με την συμμετοχή των Σεβ. Μητροπολιτών Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου και Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέα. Ο επιχώριος Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός , ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού μας Πατριάρχου, ευρίσκετο εις τον δεσποτικό θρόνο απ’ όπου και μετέφερε τις ευχές του Παναγιωτάτου.
Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος του π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκη:
Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες … τα γαρ έργα αυτών ακολουθεί μετ᾿ αυτών» (Αποκ. 14,13)
Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε του Οικουμενικού Πατριάρχου
Σεβασμιώτατοι,
Αδελφοί και πατέρες,
Εντιμότατοι άρχοντες και εκπρόσωποι αρχών και φορέων,
Λαέ του Θεού
Με βαθειά θλίψη αλλά και “εν Κυρίω” καύχηση, προσέρχομαι να απευθύνω εκ μέρους της ενορίας Καλυβών, τον τελευταίο χαιρετισμό στον κορυφαίο Καλυβιανό, στον παγκοσμίου εμβέλειας οικονομολόγο, στον φωτισμένο και δυναμικό Μίνωα Ζομπανάκη.
Είχα την τύχη να τον γνωρίζω από το 1987. Συνδεθήκαμε με σταθερή φιλία και αμοιβαία εκτίμηση. Η ευγενική προσωπικότητά του, η οξυδέρκειά του, η έξοχη κατάρτισή του, η διορατική ικανότητα, το κριτικό πνεύμα, η σοφία, η σύνεση, η καλοσύνη και η ακτινοβολία του, εντυπωσίαζαν. Τον χαρακτήριζαν η ανεπιτήδευτη απλότητα, η γενναιόδωρη, έμπρακτη και ανιδιοτελής αγάπη, η πνευματική αρχοντιά, η καθαρότητα καρδιάς και η ακλόνητη πίστη. Εραστής της παράδοσης και μαζί εκσυγχρονιστής.
Για τον επιστήμονα Μίνωα Ζομπανάκη δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω. Τον ακολουθεί η φήμη του, η διεθνής αναγνώριση και το έργο που άφησε παρακαταθήκη για την ανθρωπότητα.
Για τον συνειδητό χριστιανό, τον στοργικό πατέρα, τον συμπαραστάτη κάθε ενδεούς και ασθενούς, τον ευεργέτη των Καλυβών, γνωρίζω όσα λίγοι. «Πρέπει να έρχομαι στην Εκκλησία για να ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να πετύχω τόσα πολλά, αλλά και γιατί όσοι με βλέπουν ενισχύεται η πίστη τους» μου είχε εκμυστηρευτεί. Αμέτρητες φορές μου εμπιστεύθηκε χρηματικά ποσά με ρητή εντολή να μην γίνει ποτέ γνωστή η αγαθοεργία του. Συχνά μου έδινε την εντύπωση ότι έψαχνε να ανακαλύψει ποιος είχε ανάγκη για να τον στηρίξει. Διεμοίραζε ως διαχειριστής αγαθών, ως έμφρων πλούσιος. Δεν επεδίωκε να θησαυρίζει με αγωνία, γι’ αυτό πιστεύω, ότι αμείφθηκε από το Θεό με πλούτο. Όπως σημειώνει άλλωστε στο βιβλίο του «ο υπερβολικός πλούτος είναι κατάρα που δεν σου επιτρέπει να χαρείς τα όμορφα πράγματα στη ζωή».
Ευεργεσίες και έμπρακτη αγάπη απόλαυσαν οι Καλύβες, το χωριό μας, όπως έλεγε, που αγαπούσε με πάθος και ενδιαφερόταν αδιάκοπα για ότι συνέβαινε.
Τα οράματά του για τις Καλύβες δεν του επέτρεψαν να τα πραγματοποιήσει: Δυστυχώς δεν πραγματοποίησαν την επιθυμία του να δωρίσει όλο τον ιατρικό εξοπλισμό και να δημιουργήσει ένα πολύ-ιατρείο, που ειδικά σήμερα θα ήταν ευλογία για τον Αποκόρωνα.
Λίγο μετά οι Καλύβες δεν εκμεταλλεύτηκαν τη βούλησή του να ασχοληθεί με τα κοινά για να τις μεταμορφώσει και να τους δώσει αναπτυξιακή προοπτική. Δυστυχώς θα πληρώνουν για πολλά χρόνια το τίμημα αυτής της άρνησης.
Τα έργα όμως που άφησε θα είναι διαρκές μνημόσυνο: Το πρώην δημαρχείο και η Αγία Τριάδα, που οικοδόμησε εκ βάθρων. Η Παναγία, η αγαπημένη του εκκλησία, η Κερά και η Αγία Παρασκευή που χρηματοδότησε την ανακαίνισή τους.
Η βιβλιοθήκη της ενορίας, οι φοιτητές που σπούδασε, οι φτωχοί που βοήθησε, οι ασθενείς που περιέθαλψε, οι αλλοδαποί για τα συσσίτια που χρηματοδότησε σε συνεργασία με την ενορία επί μια τετραετία και πλείστα άλλα. Κατέλιπε τον κόσμο τούτο, πλήρης ημερών και θεαρέστων έργων.
Αγαπητέ Μίνω Επί ολίγα φάνηκες πιστός επί πολλών θα σε καταστήσει ο Κύριος της δόξης. Πορεύου εν ειρήνη με τις εγκάρδιες ευχές όλων μας.
Λάμπρυνες τον τόπο μας, γευθήκαμε τον πλούτο της αγάπης σου, σε ευχαριστούμε για όσα μάς προσέφερες. Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου και λάβε τον αμαράντινο στέφανο, «ον επηγγείλατο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν» (Ιακ. 1,12).
Αναπαύου εν ειρήνη – Αιωνία η μνήμη σου
Ευχόμαστε εν Κυρίω παρηγορία στους οικείους του.