Την Τετάρτη 5 Αυγούστου ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ανδρέας μετέβη στην Πολυθέα Πεδιαδας, όπου τέλεσε την εξόδιο ακολουθία του Σπυρίδωνα Κομπολάκη, ο οποίος εξεδήμησεν εις Κύριον σε ηλικία 107 ετών και διακόνησε την Ενορία για πάνω από 90 χρόνια ως ιεροψάλτης.
Για τον μακαριστό ομίλησαν ο Πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Κιοστεράκης, εφημέριος της Ενορίας, ο γιος του εκλιπόντος κ. Γεώργιος Κομπολάκης και τέλος ο Σεβ. κ. Ανδρέας, ο οποίος και ευχήθηκε την εξ’ ύψους παρηγορία στους οικείους του.
Ο Επικήδειος του π. Εμμανουήλ:
Σεβασμιώτατε δι’ ευχών σας, σεβαστοί πατέρες , αγαπητοί χριστιανοί.
Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω…»
93 και πλέον χρόνια σε ετούτο εδώ τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έψαλλε ο εκλιπών Σπυρίδων Κομπολάκης , ακούραστος , πρόθυμος πάντα παρών σε όλες τις ιερές ακολουθίες, με ευλάβεια ερχόταν να διακονήσει το ψαλτήρι της ενορίας μας. 93 και πλέων χρόνια ερχόταν από την αρχή των ιερών ακολουθιών λάμβανε την θέση του στο δεξί αναλόγιο και με την χαρισματική φωνή του και το ύφος των παλαιών ψαλτών και της πρακτικής ψαλτικής παράδοσης οπού είχε διδαχθεί από τα εφηβικά του χρόνια , δοξολογούσε το άγιο όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου .
Ο Θεός έδωσε στον μακαριστό Σπυρίδωνα πολλά χαρίσματα και ευλογίες , δυναμικό χαρακτήρα, ευστροφία και σοφία , προσωπικότητα ακέραιη , καλλιφωνία , σωματική δύναμη κ.α. Πολλά τα χαρίσματα και οι ευλογίες από τον πανάγαθο Θεό, και όλα φρόντισε ο ίδιος να τα κρατήσει και να τα αυξήσει, να τα διαθέσει για την οικογένεια του αλλά και για την κοινωνία στην οποία ζούσε. Προχωρώντας δε, στην ζωή νυμφεύτηκε την μακαριστή Αικατερίνη και απέκτησε μια ευλογημένη πολύτεκνη οικογένεια με ευγενικά και καταξιωμένα παιδιά τα όποια καμάρωνε και χαιρόταν για τις δικές τους πια οικογένειες.
Όμως μεγάλη αγάπη και πίστη έτρεφε προς την Εκκλησία, πάντα προέτρεπε να τηρούμε την ορθόδοξη παράδοση μας , τις νηστείες που έχει ορίσει η Εκκλησία μας και να είμαστε παρών στις ιερές ακολουθίες.
Με την ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου και τα ιερά γράμματα που μελωδικά έψελνε, έλαβε εκ Θεού ορθόδοξη σοφία. Η γνώμη του πάντα σεβαστή και με βαρύνουσα σημασία για όλους μας. Μπορούσες να τον ακούς ώρες να σου μιλάει για την ζωή του αλλά και για τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Η ζωή τον γέμισε εμπειρίες ,πολλές από αυτές τις διηγείτο και ήταν πάντα αρεστές και με σχόλια από μέρος του που έκαναν τον ακροατή του να θαυμάζει το ευγενικό και καλοπροαίρετο πνεύμα του.
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την δική μου εμπειρία για τον πολυαγαπημένο αδελφό, Πατέρα, Παππού , και Συνεργάτη μακαριστό πλέων Σπυρίδωνα Κομπολάκη ‘Όταν ήρθα ως εφημέριος στην Πολυθέα , θαύμασα την ευγένεια , και την καλοσύνη που είχε, ένιωσα σαν να γνωριζόμασταν πολλά χρόνια , η αντίληψη του και τα λόγια του μου έδιναν να καταλάβω ότι μιλάω με ένα άνθρωπο που έχει παιδεία ,ευγένεια και χάρισμα από τον Θεό. Σεβασμιώτατε μιλούσε με πολύ σεβασμό για τους ιερωμένους και τον πόθο της ιεροσύνης. Μου είχε πει έχω κάνει όσο καιρό είμαι στο ψαλτήρι της Πολυθέας με 13 διαφορετικούς ιερείς, ο καθένας είχε τις συνήθειες του αλλά εγώ με όλους τα πήγαινα καλά . Μακαριστέ Σπυρίδωνα αισθανόμαστε πολλά καλά για σένα λυπόμαστε που σε αποχωριζόμαστε , αλλά όπως εσύ ο ίδιος έλεγες και τα βουνά πεθαίνουν. Σε εξοδιάζουμε σήμερα μέρες άγιες , μέρες που ανήκουν στην χάρη της Πανάγιας την οποία ύμνησες σε όλη σου την ζωή φρόντισε η Παναγία να αποχωρίσεις από τον κόσμο τούτο τις ημέρες που ψάλουμε καθημερινά την παράκληση της. Άλλη μια ευλογία για την μακαρία ψυχή σου.
Προσωπικά αλλά και όλοι μας , αναγνωρίζουμε ότι ανιδιοτελώς και με χαρά προσέφερες πολύτιμη βοήθεια σε όλο το χωριό και ιδιαίτερα στην Εκκλησία της Παναγίας Προσευχόμαστε προς τον Πανάγαθο Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την Υπεραγία Θεοτόκο, να σε αναπαύσει μετά των δικαίων και των αγίων . Αμήν .
Αιωνία σου η μνήμη .
π. Εμμανουήλ Κιοστεράκης
εφημέριος Πολυθέας
Ο Επικήδειος του Γεωργίου Κομπολάκη:
ΣΕΒΑΣΜΙΏΤΑΤΕ την ευχή σας, για να βρω το κουράγιο και να πω ότι
Αυτή τη ώρα του ύστατου αποχαιρετισμού τα δάκρυα δεν σου πρέπουν Πατέρα. Το συναίσθημα όμως ξεχειλίζει και όλα είναι δύσκολα , τα λόγια χάνουν το νόημα τους. Γιατί όσα λέμε και όσα κάνουμε κινούνται γύρω από το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα : Τι είναι άραγε ο άνθρωπος και άρα η μνήμη του ? Πως συγκροτούνται τα τεκμήρια της αθανασίας του ανθρώπου? Δηλαδή πως καταγράφεται στη συλλογική συνείδηση ?
Το βασικό τεκμήριο της δικής σου αθανασίας Πατέρα είναι η εναγώνια και για αυτό ουσιαστική σχέση σου με τους άλλους . Με τους στενά δικούς σου ανθρώπους τους συγχωριανούς και τους φίλους σου .Όλοι μπορούσαν με την ίδια ευκολία να αντιληφθούν και να νιώσουν ότι έχουν έναν άνθρωπο χαρισματικό και ευαίσθητο .Ειλικρινή και έντιμο .Επιεική για τους άλλους και απαιτητικό για τον εαυτό του. Βαθειά ριζωμένο στα πιστεύω του . Απολύτως δίκαιο και απολύτως αληθινό . Έναν άνθρωπο απεριόριστα γενναιόδωρο ως πατέρα και σύζυγο , αλλά και ως φίλο. Κυρίως έναν άνθρωπο που ήξερε καλά πως το μικρό και το μεγάλο διασταυρώνονται μέσα στη ζωή. Γι αυτό και ο λόγος του ήταν πάντα αυθόρμητος και αληθινός . Διδακτικός αλλά όχι επιδεικτικός εξομολογητικός και για αυτό παρηγορητικός .Είχες το σπάνιο πλεονέκτημα , Πατέρα να έχεις ζήσει πολλές γενιές . Να έχεις σηκώσει πολύ ψηλά τον πήχη για τη ζωή . Να έχεις μπει οριστικά και αμετάκλητα στο μυαλό και την ψυχή πολλών ανθρώπων .Ειδικά τούτες τις ώρες το όνομα σου και η ζωή που έζησες είναι στα χείλη όλων όσοι σε γνώρισαν . Ήσουν γι΄ αυτούς , και το ήξερες , μια ξεχωριστή φυσιογνωμία της περιοχής . Με αρχές και αξίες .Δεμένος με την οικογένεια και τις ρίζες σου .Γεννήθηκες ευλογημένος . Είδες τα παιδιά σου να προκόβουν ,να κάνουν οικογένειες. Όπως μου έλεγες , η μεγαλύτερη χαρά σου ήταν που έβλεπες τα εγγόνια και τα δισέγγονα σου να μορφώνονται και να γίνονται επιστήμονες. Και ο ίδιος να ζεις με αξιοπρέπεια. Δεν έβαλες ποτέ τα όποια προσόντα σου στο «τόκο» .Υπηρέτησες την Παναγία μας με πίστη και αφοσίωση για ενενήντα ολόκληρα χρόνια . Εκκλησία σε τίμησε με τον ανώτερο τίτλο που απονέμη σε λαϊκό. Τον τίτλο του αναγνώστη Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εσένα θυμάμαι το χάρηκες πολύ, ήσουν δεμένος με την φύση. Εκεί άφησες ένα κομμάτι από τον εαυτό σου . Έζησες τη φρίκη του πολέμου και τις συνέπειες τις κατοχής .Ένα θανάσιμο συνδυασμό. Στερήθηκες πολλά. Δούλεψες πολύ σκληρά .¨Ήλιο με ήλιο. Έξι ημέρες την εβδομάδα .Σου αρκούσε που η εβδομάδες έχουν και Κυριακές. Ήσουν ακούραστος και μέχρι τελευταιά ενεργός πολίτης . Αεί διδάσκων και αεί διδασκόμενος . Και τώρα Πατέρα τι γίνεται μπορούμε άραγε να αποχαιρετιστούμε .Αρκεί μήπως να μας συλλυπηθούν οι συγγενείς και φίλοι, σε όσους επέτρεψε η πανδημία του κορωνοϊού , να είναι κοντά μας αυτή την δύσκολη ώρα . Ο παπά Μανώλης , που τόσο αγαπούσες ήταν βλέπεις ο άνθρωπος που έλεγες και άκουγες πολλά . Οι παριστάμενοι ιερείς , ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Ανδρέας , που τόσο εκτιμούσες , μήπως αρκεί να σε αφήσουμε στην μέριμνα του χρόνου και στην ελπίδα τις επόμενης συνάντησης μας. Έστω Και με άλλη μορφή? Όχι δεν μπορούσαμε να αποχαιρετιστούμε .Εσύ είσαι ασφαλής πια . Η φυσική σου σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς τη προσωπικότητα σου .Το εύρος των αισθημάτων σου και το ανεξάντλητο περίσσευμα της ψυχής σου. Για όσους δεν ξέρουν , γεννήθηκες 14 Φεβρουαρίου 1914. Έφυγες από κοντά μας σήμερα , δηλαδή «Έφυγες» πληρέστατος ημερών , και δόξα τω Θεώ με το χαμόγελο στα χείλη . Ναι με το χαμόγελο στα χείλη. Γιατί μέχρι τέλους ήσουν υγειης και με καθαρό μυαλό. Χωρίς γιατρούς και φάρμακα .Ενήμερος για τα πάντα . Γεμάτος αισιοδοξία και χαρά για την ζωή. Και αυτό απαλύνει κάπως τον πόνο της απουσίας σου . Που θα είναι πάντα εδώ. Σε περιμένει ο παράδεισος εκεί θα συνάντησης το άλλο μισό. Την λατρεμένη μας Μάνα , που συνεχίζει να είναι δίπλα μας και ας είναι εκεί ψηλά. Τα αδέλφια σου , του γονείς σου , την Μαρία μας και βέβαια πολλούς άλλους . Εμείς όμως τα παιδιά σου , τα μεγαλύτερα και τα μικρότερα γλυκά σου εγγόνια και δισέγγονα. Εμείς Πατέρα , υπήρξαμε πολύ τυχερή που ζήσαμε κοντά σου . Που μας καμάρωνες στα δύσκολα, που έκανες τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα . Ευχαριστούμε μέσα απ΄την καρδιά μας για όλα . Και μας συγχωρείς γιατί ακόμα και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθος της προσφοράς σου. Αντίο αγαπημένε μας Πατέρα . Αντίο αγαπημένε μας παπού προπάππου. Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα.-