Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020 εκοιμήθη εν Κυρίω σε ηλικία 90 ετών ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Νικόλαος Κοκολάκης, συνταξιούχος κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στις 25 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Ίνι Μονοφατσίου από τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Ανδρέα με τη συμμετοχή του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου Μιχαήλ Κανιαδάκη και του Οικονόμου Νεκταρίου Δερμιτζάκη.
Στον επικήδειο λόγο του ο Σεβ. κ. Ανδρέας αναφέρθηκε στην όλη βιοτή και την ιερατική διακονία του εκλιπόντος κληρικού, καθώς και στην ευλάβεια, το ήθος, τον ιερό ζήλο και την αφοσίωσή του στην Εκκλησία και το υψηλό αίσθημα ευθύνης, τονίζοντας τον υποδειγματικό τρόπο προσέγγισης με τους όλους τους ιερείς, τους ενορίτες του αλλά και τους συγχωριανούς του.
Τέλος, εξέφρασε τις συλλυπητήριες ευχές του προς την πρεσβυτέρα, τα τέκνα και τα εγγόνια του μακαριστού Ιερέως που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τον ευσεβή λαό της ευρύτερης περιοχής, ευχόμενος όπως Κύριος ο Θεός αναπαύσει την ψυχήν του μετά των Αγίων και των Δικαίων.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε ιδαιτέρως τον Αντιπεριφερειάρχη Χανιών κ. Νικόλαο Καλογερή, ο οποίος ήρθε από τα Χανιά για να αποδώσει φόρο τιμής στον π. Νικόλαο.
Επικήδειους λόγους εκφώνησαν επίσης ο Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Καλογιαννάκης, εφημέριος της Ενορίας Ινίου και ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Φουκαράκης, αναπλ. Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της καθ΄ημάς Μητροπόλεως, ο οποίος εκπροσώπησε τον Ε.Σ.Κ.Ε.Κ, του οποίου ο μακαριστός π. Νικόλαος υπήρξε και Πρόεδρος επί δύο θητείες, ο συνταξιούχος Δάσκαλος και ιεροψάλτης της Ενορίας κ. Κωνσταντίνος Βελεγράκης, ενώ ψηφίσματα ανεγνώστηκαν από τον Ε.Σ.Κ.Ε.Κ., τον Σύνδεσμο Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και την Ενορία Ινίου.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος συνόδευσε τη σορό του αειμνήστου π. Νικολάου στο ενοριακό κοιμητήριο, όπου έγινε η ταφή.
Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος του Πρωτοπρεσβυτέρου Σπυρίδωνα Φουκαράκη:
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, κατά την εξόδιο ακολουθία του εκμετρήσαντος το ζην, Πρωτοπρ. του Οικουμενικού μας Θρόνου μακαριστού Νικολάου Κοκολάκη, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Ε.Σ.Κ.Ε.Κ., Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. Πατέρα Ζαχαρία Αδαμάκη, καθώς και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβούλιου, επιθυμώντας να μεταφέρουμετις θερμότατες συλλυπητήριες ευχέςμας όχι μόνο της ΕΣΚΕ αλλά και συνόλουτων κληρικών της Μεγαλονήσου μας, προς την οικογένεια, την Πρεσβυτέρα,τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ο εκλιπών και «εν ουρανίοις θαλάμοις»πλέον ευρισκόμενος π. Νικόλαος, υπηρέτησε την Εκκλησία καλλιεργώντας τον Αμπελώνα του Χριστού, με πίστη, αγάπη, αφοσίωση και αίσθημα ευθύνης ως προς τη σύνολη διακονία του.
Ενδιαφερόταν για τα προβλήματα των κληρικών. Υπήρξε ο ιδρυτής του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, καθώς και της νεοσύστατης Ιεράς Μητροπόλεώς Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου, με την ευλογία του σεπτού Ποιμενάρχου κ. Ανδρέου. Συνέβαλε στην ένωση όλων των Ιερών Συνδέσμων των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας Κρήτης, ενώ διετέλεσε για δυο τετραετίες πρόεδρος της Ε.Σ.Κ.Ε.Κ. και πρώτος πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου. Πρωτοστάτησε σε όλους τους αγώνες των κληρικών, για τα δίκαιά τους, έχοντας ως πρότυπο τον αείμνηστο Μητροπολίτη Κισάμου και Σέλινου κυρό Ειρηναίο Γαλανάκη. Συμμετείχε σε πολλά ιερατικά συνέδρια ως εισηγητής στο διεθνέςέτος Ειρήνης το 1986 σε αγρυπνίες και ομιλίεςσχεδόν σε όλη την επαρχία Μονοφατσίου. Ακούραστος λειτουργός των Μυστηρίων του Υψίστου Συμπαραστάτης στο δίκαιο αγώνα των αδελφών κυπρίων και Βορειοηπειρωτών το 1986 ήταν πανταχού παρών, στην πρώτη γραμμή για τα δίκαια των ιερέων. Υπήρξε Αρχιερατικός επίτροπος της ιεράς μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας επί των αειμνήστων μητροπολιτώνΕυγενίου και Τιμοθέου . Ετιμήθη από την εκκλησία της Κρήτης για την προσφορά του με τον μεγαλόσταυροτου Αποστόλου Παύλου και Τίτου το 1988, από τον μακαριστόμητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Κύριλλο. Με εισήγηση του Σεβασμιωτ. Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέου προς την Α.Θ.Π Τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον του απένειμε οφφίκιο του πρωτοπρεσβυτέρου του Oικουμενικού Θρόνου το 2005.
Τιμήθηκε από την Ε.Σ.Κ.Ε.Κ. με την υψηλή διάκριση του Επίτιμου Προέδρου. Επίσης, ο Ιερός Σύνδεσμος της Μητροπόλεώς Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου τον αναγόρευσε με την ίδια διάκριση επιδίδοντάς του εγχάρακτη πλακέτα, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Γεωργίου Ινίου.
Ο μακαριστός παπά-Νικόλας εξέρχεται από τον κόσμο αυτό , αφήνοντας σπουδαίες παρακαταθήκες στους νεότερουςκληρικούς της Εκκλησίας Κρήτης. Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός και δραστήριος στην ενορία του Ινίου, όπου διετέλεσε για πολλές δεκαετίες εφημέριος. Ευτύχησε μετά της πολυσεβάστης Πρεσβυτέρας του να αποκτήσει πέντε παιδιά και πέντε εγγόνια, τα οποία κοσμούν την Εκκλησία και την Κοινωνία μας τους μεταλαμπάδευσε τις αρχές και τις αξίες του.
Όλοι εμείς οι κληρικοί θα τον θυμόμαστε με πολλή αγάπη και σεβασμό. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε στην Αγία Πρόθεση και θα προσευχόμαστε σε κάθε Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση της ψυχής του.
Τέλος ευχόμαστε όπως ο μετ’ ου πολύ τεχθής Κύριοςμας Ιησούς Χριστός να τον κατατάξει «εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων» και να χαρίζει στους οικείους του την εξ ύψους παρηγορία και το βάλσαμο Του, στην τρωθείσα από την απώλεια αυτή, καρδιά τους.
Αιωνία αυτού η μνήμη.
Δια του Προέδρου και των μελων του Δ.Σ
και των Μελών του Δ.Σ.
Πρωτοπρ. Σπυρίδων Φουκαράκης
Ειδικός Γραμματέας Ε.Σ.Κ.Ε.Κ
Ακολουθεί το ψήφισμα του Συνδέσμου Κληρικών της καθ΄ημάς Μητροπόλεως:
Ακολουθεί ο Επικήδειος Λόγος του κ. Κωνσταντίνου Βελεγράκη, δασκάλου:
Σεβασμιότατε, Τίμιο πρεσβυτέριο, πενθηφόρο εκκλησίασμα.
Βαρύτατα πενθεί η τοπική εκκλησία, ιδιαίτερα η μητρόπολη μας.
Βαρύτατα πενθεί η μικρή κοινωνία του χωριού μας σήμερον που σε συνοδεύει στην τελευταία σου κατοικία αξέχαστε και φίλτατε πνευματικέ μας πατερά.
Περισσότερα από 50 χρόνια ήσουν ο καλός ποιμένας. Ήσουν ο σύνδεσμος μας με το Χριστό, μας μετέδιδες τα άγια μυστήρια, μας συγχωρούσες τα αμαρτήματα· γινόσουν όπως λέγει ένας σύγχρονος ιεράρχης (Μεσόγαιας και Λαυρεωτικής) το «ποδόμακτρον» που καθάριζες τις λάσπες της ψυχής μας.
Ο Προφητάναξ Δαβίδ λέγει στους ψαλμούς του «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα» Λειτουργός του Υψίστου κι εσείς διακρινόσαστε για την πύρινη φλόγα της Πίστεως, για την πύρινη φλόγα του κηρύγματος για την πύρινη φλόγα της αγάπης. Η φλόγα θερμαίνει και φωτίζει. Ζέσταινες με το λόγο σου τον παρηγορητικό τους πονεμένους και απελπισμένους φώτιζες με το λόγο σο τα μονοπάτια της απιστία της αποστασίας και της απελπισίας.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, λέγει για τον θεούμενο άνθρωπο: « ο εν τω υψει τουτω γενόμενος άνθρωπος (οι άγιοι) μεθόριος τρόπον τινα ίσταται μεταξύ της τρεπτής κι ατρέπτου κτίσεως και μεσιτεύει καταλλήλως τοις άκροις τω μεν Θεώ τα ικετηρίους δεήσεις προσάγων, το δε έλεον εφι τους δεομένους του ελέους διαπορθμευών». Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά του ιερέα να προσφέρει δεήσεις προς το Θεόν και να διοχετεύει το έλεος του Θεού σε όσους το επικαλούνται. Αλλά εσείς πάτερ Νικόλαε εκτός από θεία λατρεία και θεία λειτουργία προσφέρατε στην κοινωνία και άλλα πολλά.
α) Υπήρξατε προϊστάμενος καλών έργων.
Ως εκφραστής της προτροπής του Απ. Παύλου στον συνεργάτη του Τίτο «μανθανέτωσαν οι ημέτεροι «καλών έργων προϊστασθαι» (Τίτος 3,14) στην πολυετή προσφορά σας πρωτοστατήσατε στην «ανακαίνιση» των ιερών Ναών και εξωκκλησιών της Ενορίας, ώστε σήμερα να είναι άριστα συντηρημένα και καλλωπισμένα.
Δημιουργήσατε το «Πνευματικό Κέντρων» της Ενορίας στο οποίο και το Κατηχητικό Σχολείο λειτούργησε από ΕΣΑΣ και ψυχωφελείς ομιλίες κι άλλες εκδηλώσεις έγιναν…
Δεν υπήρξατε ποτέ ΑΠΩΝ από τις επιτροπές κοινοτικής ανάπτυξης, του πολιτιστικού συλλόγου, του Αγροτικού και μορφωτικού Συλλόγου του χωριού, τις μορφωτικές και ψυχαγωγικές και προσκυνηματικές εκδρομές τις οποίες διοργανώσατε. Υπήρξατε Ανταποκριτής του ΟΓΑ τα έτη 1982-84
β) Υπήρξατε προπαντός άξιος ποιμένας.
Από τότε που δεχτήκατε δια χειρός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ευγενίου την ιεροσύνη (Απρίλιος 1956) και ήλθατε να ποιμάνετε το λαό του χωριού μας (Ίνι & Μοναστηράκι) καμαρώναμε τον ιερό ζήλο την Θεολογική σας κατάρτιση και την βαθιά σας ποιμαντική Συνείδηση. Βλέπαμε το χέρι του Θεού για την σωτηρία μας …
Ακούραστος στο έργο σας να οδηγείτε τους πιστούς στην ΑΛΗΘΕΙΑ, στο ΦΩΣ, στην «εν Χριστό Ζωή» «επί τας πηγάς των υδάτων». Να μας μεταδίδετε την πνοή και την αύρα και την ΧΑΡΙΝ του… Αγίου Πνεύματος… Να μας τρέφετε πάντα με το Θείο Λόγο… Να μας προφυλάσσετε πάντα από τα πλοκάμια των αιρέσεων… Να ποιείτε ελεημοσύνας προς τους πάσχοντας ενορίτας σας κρυφά μυστικά όπως επιβάλλει η ευαγγελική επιταγή. Να πασχίζετε να οδηγηθούν το «λογικά πρόβατα» εις «νομάς σωτηρίους».
Να προσπαθείτε να ζωντανέψετε την Ενορία· να σφυρηλατείτε την ομόνοια και αγάπη μεταξύ των ενοριτών, με τις ωραίες εκδηλώσεις στον Εσπερινό της Αγάπης (Πάσχα) και κατανυχτικών Εσπερινών κατά την περίοδο της Μ. Σαρακοστής.
Ν’ αρθρογραφείτε στον τοπικό και Αθηναϊκό τύπο για θέματα πίστεως, εκκλησιαστικής Τάξεως και Διοίκησης, αλλά και σύγχρονα περιβαλλοντικά θέματα και προβλήματα. «Το επιεικές ημών γνωσθήτω πάσι ανθρώποις» υπήρξε το ποιμαντικό γνώρισμα σας. Σ’ όλους να φέρεσθε με αγάπη, με επιείκεια, με καλοσύνη. Στοργικός και συμπαθής προς τις ελλείψεις των άλλων… Γιατί ο άξιος ποιμένας τα πνευματικά τέκνα περισσότερο τα συμβουλεύει και τα οικοδομεί με αγάπη και λιγότερο τα ελέγχει. Προτρέπει το ποίμνιο του πατρικά προς μετάνοια. Συμπάσχει με τον αμαρτωλό. Δεν τον εξουθενώνει, όμως, ούτε τον κεραυνοβολεί, ούτε τον στηλιτεύει…
Δεν λησμονεί ότι ο Θεός δεν είναι ούτε αστραπή ούτε βροντή, ούτε Κεραυνός, ούτε σεισμός, ούτε καταιγίδα, αλλά λεπτή ΑΥΡΑ!
Ακριβής και ακέραιος στις δογματικές αλήθειες της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας. Ακριβής και ακέραιος στην ορθόδοξη πνευματική πορεία της προσωπικής σας ζωής. Χωρίς υπερβολές, δίχως στενοκεφαλιά μ’ ανοιχτό ορίζοντα… πάντοτε δαχτυλοδειχτών των ουρανό. Η ιεροσύνη σας πάντα προσφορά, μια θυσία, μια αποστολή πάντα διακονία στο έργο του ΧΡΙΣΤΟΥ. Καταστήσατε την ποιμαντική σας διακονία, όπως πρέπει, υπεράνω της υπαλληλικής συνείδησης και νοοτροπίας… κι ακόμη περισσότερο «μακράν συμφεροντολογιών ελατηρίων και επιδιώξεων…». Η από μέρους σας, ευθύς αμέσως κατάργηση των λεγομένων «τυχερών» σηματοδοτεί το «αφιλοχρηματον» που σας διακρίνει και μαρτυρεί την ύπαρξη ορθοδόξου πνευματικότητας.
Υπήρξατε η ευπρέπεια των ιερέων – ο πρύτανης των ιερέων κατά τον μακαριστών μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Κύριλλο. Το σέμνωμα και υπερηφάνεια φίλων συγγενών και χωριανών. Ακόμη το ‘’σήμα κατατεθέν’’ του σπιτιού και της οικογένειας σου υπήρξε η φιλοξενία ‘’Αβραμιαία φιλοξενία πάντοτε’’, που δεν θα λησμονήσουμε ποτέ.
γ) Η Εκκλησία βραβεύει το άξιο λειτουργό.
Η τοπική Εκκλησία κατ’ αρχάς δια χειρός του μακαριστού Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κ.κ. Κυρίλου σας εβράβευσε (1998 Ι.Μ. Οδηγητρίας) απονέμοντας τον ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΑΥΡΟ του Απ. ΤΙΤΟΥ & ΠΑΥΛΟΥ, την ανώτατη τιμητική διάκριση.
Ακόμη η ιερά Μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελίου & Βιάννου 30/10/2005 δια του Σεβασμιότατου μας, σας γεραίρει απονέμοντας το τίτλο του ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.
δ) Ο ιερός κλήρος βρίσκει το άξιο εκπρόσωπο του.
Με άοκνες επίμονες και επίπονες προσπάθειες ο πατήρ Νικόλαος δημιουργεί τον «Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών & Εφημερίων» στην Ιερά Μητρόπολη Γορτύνης & Αρκαδίας και προεδρεύει επί σειρά ετών πάντα με εποικοδομητικές προτάσεις κι απόψεις επιδιώκοντας τη βελτίωση της εκκλησιαστικής διοίκησης την οργάνωση του αντιαιρατικού αγώνα και την προβολή αιτημάτων του εφημεριακού κλήρου κ.λ.π. Έχοντας αποκομίσει την πολύτιμη εμπειρία στο εν λόγω Σύνδεσμο γίνεται π Νικόλαος ο δυναμικός μοχλός για την ίδρυση νέου Συνδέσμου Κληρικών στην αρτισύστατη μητρόπολη Αρκαλοχωρίου, Καστελίου & Βίαννου και γίνεται Πρόεδρος του Συνδέσμου αυτού. Αλλά δεν επαναπαύεται μόνο σ’ αυτά αλλά θα πρωτοστατήσει για να γίνει «Ένωση Συνδέσμων Κληρικών Εκκλησίας Κρήτης».
Σεβαστέ και λίαν αγαπητέ π’ Νικόλαε,
Στάθηκα δίπλα σου στο λειτουργικό έργο προσφέροντας από την θέση του ιεροψάλτη στο Αναλόγιο της ενορίας με ό,τι είχα προσόντα… Σαν ήλθα στο Ίνι το 1967 βρήκα το σπίτι του πεθερού μου (δασκάλου Ι. Παπαδάκη) να έχει πνευματική συγγένεια (κουμπάρος & σύντεκνος) με το σπιτικό σας, την οικογένεια σας, μια ζηλευτή αρμονική σχέση και εκτίμηση… Αυτό το δέσιμο αυτός ο σύνδεσμος της αγάπης μεταξύ των δύο οικογενειών συνεχίστηκε μέχρι σήμερα ακέραιος και αλώβητος… Η οικογένεια μου κι εγώ προσωπικά εισπράτταμε πάντα την εκτίμηση και δια λόγων και δια έργων, κι αυτή η εκτίμηση επέστρεφε σε εσάς και την οικογένεια σας ως σεβασμός, ως υπακοή, ως φιλία άρρηκτη… Σήμερα αυτός ο κρίκος της αμοιβαίας εκτίμησης και αγάπης σπάει με τη δική σου φεύγα!!
Θα συνεχίσει όμως, υπόσχομαι, με τα παιδιά σου η ίδια αγάπη, η ίδια εκτίμηση ο ίδιος σεβασμός…
Πάτερ Νικόλαε φεύγεις σήμερα και πορεύεσαι στην Άνω Ιερουσαλήμ «ου γαρ έχομε ωδε μένουσα πόλιν, αλλά την μέλλουσα επιζητούμε» Εκεί η θριαμβέυουσα εκκλησία θα σε υποδεχτεί με χαρά και αγαλλίαση… Όλοι οι προαπελθόντες πατέρες και αδελφοί, όλοι οι Επίσκοποι με τους οποίους συνομίλησες και τους οποίους φιλοξένησες στο σπίτι σου, όλοι οι «μελανοχίτωνες» του Χριστού που συλλειτουργήσατε, συνεργαστήκατε καθ’ όλη τν διάρκεια της εξασκήσεως των καθηκόντων σας. Μεταβιβάσετε, παρακαλώ θερμά, τις αγωνίες μας, τα προβλήματα μας στην δύσκολη συγκυρία που περνάμε σαν λαός του Θεού, σαν έθνος… Πείτε τους ακόμη, πως με όση πίστη μας απόμεινε ΕΜΕΙΣ έχουμε ακόμη ΣΤΑΥΡΟ, έχουμε ακόμη καμπάνες και καμπαναριά, έχουμε, εικονοστάσια, κερί και λιβάνι και χτίζουμε ακόμη Ναούς & εξωκκλήσια… Γιατί η πίστη εγείρει Ναούς, ενώ η απιστία τους γκρεμίζει ή τις μετατρέπει σε τζαμία…
Είμαι βέβαιος πως από κει ψηλά θα έχουμε «εμείς οι ζώντες, οι περιλειπόμενοι» την επίβλεψη σας, την προστασία σας ως έχοντες παρρησία ενώπιον του Θεού. Να μη ξεχνούμε όλοι μας αυτό που λέει ο Απ Παύλος: «είτε ζώμεν, είτε αποθνήσκομεν του Κυρίου εσμέν».
Περαίνων το λόγο μου θέλω να πω τα θερμά συλλυπητήρια στα λατρευτά κι αξιόλογα παιδιά σου και αξιοσέβαστη πρεσβυτέρα…
Να πω ακόμη τα λόγια του αλεξανδρινού ποιητή:
«το πρόσωπο σου που κρατώ μεσ’ στην ψυχή μου ο ήχος της φωνής σου, που κρατώ μεσ’ στο μυαλό μου τες λέξεις κα τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν σ’ όποιο θέμα και αν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω»
Αιωνία σου η Μνήμη