Την Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021 τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Παναγίας, στις Άνω Αρχάνες, η εξόδιος ακολουθία της Μαρίας Κατσοπρινάκη, η οποία εκοιμήθη σε ηλικία 89 ετών. Η κεκοιμημένη εργάσθηκε για πολλά έτη στην Ιερά και Ιστορική Μονή της Αγκαράθου και στην Ιερά και σεβασμία Μονή Επανωσήφη. Την κηδεία τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας, ο οποίος ομίλησε καταλλήλως. Παρέστησαν οι Πανοσιολ. Αρχιμ. Νήφων Βασιλάκης και π. Μερκούριος Καπανταϊδάκη, εκ της Ιεράς Μονής Αγκαράθου, ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιερόθεος Δασκαλάκης, εκ της Ιεράς Μονής Επάνωσήφη, οι ιερείς της Ενορίας, οι Αιδεσιμολ. Πρωτ. Ανδρέας Καλιοντζάκης και Πρωτ. Γεώργιος Κασαβετάκης, οι Αιδεσιμολ. π. Γεώργιος Γεράκης και π. Γεώργιος Λυδάκης.
Επικήδειος λόγος Πανοσιολ. Αρχιμ. Νήφωνα Βασιλάκη, υπογραμματέος της Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης.
Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Πατέρες και αδελφοί,
περίλυποι αδελφοί, οικογενείς, συγγενείς, χωριανοί, φίλοι της Μαρίας μας! Με ιδιαίτερη συγκίνηση σήμερα αποχαιρετάμε, μα δεν ξεχνάμε ποτέ, την αγαπητή σε όλους μας Μαρία, την καλή Μαρία από τις Αρχάνες, τη Μαρία της Αγκαράθου, τη Μαρία της ψυχής μας! Μεγάλη στην ηλικία, θα έλεγε κάποιος και δεν χρειάζονται κλάματα πολλά! Όχι, δεν ήταν μεγάλη στην ηλικία, γιατί διετέλεσε καθόλα τα χρόνια της χαριτωμένης της ζωής «μια μικρή κοπέλα», «παιδίσκη» της Παλαιάς Διαθήκης θυμίζει ο θαυμαστός βίος κι η ασκητική πολιτεία της, καθώς εισήλθε στο ναό, στην Αγία Μάνδρα της Ιεράς κι Ιστορικής Μονής της Αγκαράθου, μικρή κοπέλα και περί τα 45 έτη (κατά τα δικά της αξέχαστα λεγόμενα) υπηρέτησε με αυτοθυσία, επιμέλεια, χαρά και χάρη, εις την Ιερά Μονή, μαγειρεύοντας για πόσα πολλά έτη τόσα και τόσα φαγητά, αξέχαστα στην ποιότητα, θαυμαστά στην ποσότητα, διότι έφαγαν αμέτρητοι άνθρωποι το φαγητό της, το οποίο καθώς έλεγε κι ίδια δεν το έκανε καμιά! Πράγματι καμιά κυρία, σαν την Μαρία, δεν αφιέρωσε τη ζωή της στην διακονία «εν τη Εκκλησία». Ποιός ξεχνά για παράδειγμα τις πίτες με τα λάπαθα και πόσα άλλα άγρια χόρτα έφτιαχνε καλλιτεχνικά με μεράκι, με τέχνη, με ταχύτητα και με απροσποίητη αγάπη! Πάντα ρωτούσε «καλό ήτανε το φαγητό;» κατόπιν δε κι η ίδια επιβεβαίωνε λέγοντας με δυσεύρετη απλότητα «το φαγητό μου δεν το κάνει καμιά». Αμέτρητες οι αναμνήσεις και γνωστές κυριολεκτικά στα σύμπαντα της οικουμένης, καθώς διηγήσεις εύθυμες κι αληθινές συνοδεύουν ακόμη όσους την γνώρισαν ή έστω δοκίμασαν τους καρπούς των χειρών της, δηλαδή τα περιποιημένα φαγητά της. Μα και τα λουλούδια ποιός μπορεί να ξεχάσει τα ωραία φύλλα, τους βασιλικούς κι όλα όσα φρόντιζε με αγάπη και μεράκι για πολλά πολλά έτη στις αγιοπάτητες αυλές της Αγκαράθου. Αγαπούσε σαν μητέρα όλους τους Πατέρες, ιδιαίτερο σεβασμό εξέφραζε στον εκάστοτε ηγούμενο και πιο πολύ στον νυν Ηγούμενό μας τον Πανοσιολ. Αρχιμ. Ευμένιο Ρουσάκη, αφού όπως έλεγε υπηρέτησε τόσα πολλά χρόνια και ποτέ δεν της κακομίλησε κανείς! Μας αληθινά, κανένας δε μπορούσε να μιλήσει διαφορετικά στην Μαρία, γιατί μιλούσε μόνο μια γλώσσα, τη γλώσσα της καρδιάς! Ηγάπησε κι ηγαπήθη ανυπόκριτα, αγιασμένα, αξέχαστα. Χαμογελαστή και πρόσχαρη και πολλάκις όταν την ρωτούσα: -Μαρία θες κάτι; Τη θυμάμαι να λέει: -Θέλω τη μαμά μου, αν είχα τη μαμά μου! Κι η ίδια δεν υπήρξε μαμά κατά σάρκα, μα ήταν στοργική κι άκακη «μητέρα» για όλους τους Πατέρες, μετά την «μαυρομάτα» μας Μητέρα, την Παναγιά, όπως χαρακτηριστικά την αποκαλούσε ο καθηγούμενος της Μονής μας. Λόγω του σεισμού δεν μπορούσε σήμερα να έρθει, μολονότι το επιθυμούσε κι ήθελε πολύ, αλλά Μαρία μου, μου είπε να μεταφέρω τους λόγους δυσκολίας και κυρίως την αγάπη, τις ευχές και τις ολόθερμες προσευχές τις εδικές του κι όλης της αδελφικότητας, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα σου μετά των Αγίων και των δικαίων! Το ίδιο μου έγραψε χτες κι ο Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρων, όταν τον ενημέρωσα για την κοίμησή σου! 89 ετών κι όμως δάκρυα συγκινήσεως Μαρία από όλους μας, γιατί σε αγαπήσαμε, σε ευχαριστούμε για όσα μας έψησες, για την σωστή παρουσία σου στη Μονή μας, στην κοινωνία μας συνολικά. Χαιρόμαστε όμως για την ακλόνητη αγάπη σου στο Χριστό, για τον σεβασμό σου στην Παναγία μας, για την πίστη σου στην Ανάσταση, της οποίας προσευχόμαστε όλοι μας να μετέχεις, «ενθα ουκ εστι πόνος…αλλά ζωή ατελεύτητος»! Πενθηφορούντες συγγενείς της μακαριστής πλέον Μαρίας, να είστε βέβαιοι οτι η Μαρία θα αναπαύεται «εν σκηναίς δικαίων», γιατί έζησε σωστά, δίκαια, χαριτωμένα! Μαρία σε ευχαριστούμε για όσα μας προσέφερες, ευχαριστούμε για τον πάνσεμνο βίο σου, την αγνή Πολιτεία σου. Μαρία καλό ταξίδι προς τα αιώνια, καλή ανάπαυση, «τον δρόμον τετέλεκας, την πίστη τετήρηκας» δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς, γιατί θα σε θυμόμαστε άληστα, στη καρδιά και στην θύμησή μας σε έχουμε αξίως και δικαίως μέχρι την κοινή μας Ανάσταση κι η προσδοκία αυτή απαλύνει τον πόνο του χαμού σου! όχι! όχι! Η Μαρία δεν χάνεται, αλλά βρίσκεται στην πηγή της αληθινής ζωής, στην αγκαλιά όχι της κρύας γης, αλλά στην ζεστή αγκαλιά της στοργικής Μάνας Παναγίας μας, της Παναγίας των Αρχανών, της Παναγίας της Ορφανής, της Παναγίας της Αγκαράθου. Μαρία λουλούδια, πρόσωπα και ψαλμωδίες, που αγάπησες σε συνοδεύουν, έχε γειά γλυκειά μας Μαρία, καλό σου ταξίδι στη Χώρα των ζώντων! Με τις ευχές του Αγίου Δεσπότου, των Πατέρων και όλων μας! Αμήν!
Αρκαλοχωρίου Ανδρέας. Αθόρυβη βιοτή Αγιότητας.
