Του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου, Πανοσιολ. Αρχιμ. Επιφανίου Ζαχαράκη.
Χριστός Ανέστη!
«Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μάρκ. 15,43).
Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα, αδελφοί μου, και η Αγία μας Εκκλησία τιμά και ξεχωρίζει ιδιαιτέρως τα πρόσωπα των τολμηρών χριστιανών που δεν εγκατέλειψαν τον Χριστό «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων». Η τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα, αφιερώνεται σ΄ εκείνους τους ανθρώπους.
Η πρώτη ομάδα που πρωτοστάτησε στην ταφή του Χριστού αποτελείται από δύο άνδρες, τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας και τον Νικόδημο. Ο Ιωσήφ καταγόταν από την Αριμαθαία, μία Ιουδαϊκή πόλη κοντά στα Ιεροσόλυμα. Ήταν άνθρωπος πλούσιος, αγαθός και δίκαιος. Διακεκριμένο πρόσωπο της Ιουδαϊκής κοινωνίας και μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, ο οποίος είχε ταχθεί κατά της άδικης απόφασης για τη σταύρωση του Χριστού. Ο Νικόδημος, από την άλλη, ήταν κι αυτός διακεκριμένος Φαρισαίος, πλούσιος άνδρας, ο οποίος ως μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, ασκούσε, κατά κάποιο τρόπο, επιρροή. Παρόλο που υπερασπίστηκε τον Κύριο, τα υπόλοιπα μέλη του Συνεδρίου, τον κατηγόρησαν ως Γαλιλαίο.
Η δεύτερη ομάδα είναι οι Μυροφόρες γυναίκες: η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Ιωάννα, η Μαρία του Κλωπά, οι αδελφές του Αγίου Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία, και η Σωσάννα. Οι γυναίκες αυτές υπήρξαν μαθήτριες του Χριστού, οι οποίες τον ακολουθούσαν στην τριετή δράση της διδασκαλίας Του. Εκείνες πήγαν στο μνήμα του Χριστού, για να αλείψουν το σώμα Του με μύρα. Η πράξη αυτή αποτελεί μια βαθιά έκφραση δύναμης, αγάπης και πίστης, ακόμη και μέσα στο φόβο και τη θλίψη. Δεν είναι τυχαίο ότι, οι πρώτοι άνθρωποι που έλαβαν το μήνυμα της Ανάστασης, δεν ήταν ούτε οι Απόστολοι, ούτε οι άρχοντες, αλλά γυναίκες απλές, ταπεινές, γεμάτες πίστη, τόλμη και αγάπη. Η αγάπη τους υπερίσχυσε του φόβου. Παρά το σκοτάδι, την εχθρότητα και τον κίνδυνο, σηκώθηκαν πρωί και πήγαν να εκπληρώσουν το καθήκον τους προς τον Κύριό τους, χωρίς βεβαίως να γνωρίζουν τι θα αντιμετωπίσουν, αλλά είχαν ισχυρή εμπιστοσύνη.
Και τότε…ένα θαύμα. Ο λίθος ήταν αποκυλισμένος, ο Χριστός είχε αναστηθεί! Ένας άγγελος τους λέει: «Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτετὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε», «Μην φοβάστε, ο Ιησούς αναστήθηκε δεν είναι εδώ». Αυτή είναι η δύναμη της πίστης. Η πίστη δεν απαιτεί βεβαιότητες, δεν ζητά αποδείξεις, αλλά βασίζεται στην ελπίδα, στην αγάπη και στην εμπιστοσύνη προς τον Θεό.
Η αγάπη των Μυροφόρων γυναικών ήταν ακατανίκητη διότι νίκησε τον φόβο, τη νύκτα και την απειλή των στρατιωτών, μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Ενώ ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Τὸν Χριστὸν ἀγαπῶμεν οὐ διὰ τὰ θαύματα, ἀλλὰ διότι ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς». Η πίστη δεν στηρίζεται ούτε στα θαύματα, ούτε σε ανθρώπινους λόγους, αλλά στην ταπεινή καρδιά του ανθρώπου που αγαπά αληθινά το Θεό. Οι Μυροφόρες μας διδάσκουν το νόημα της πραγματικής αφοσίωσης. Δεν πήγαν στο μνήμα του Ιησού για να δουν κάποιο θαύμα, αλλά από αγάπη. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, αξιώθηκαν να δουν πρώτες το θαύμα των θαυμάτων. Ο Χριστός φανερώνεται σ’ εκείνον που είναι πληγωμένος από αγάπη προς Αυτόν, που του δίνεται ολοκληρωτικά, χωρίς όρια, και τον ευλογεί ανάλογα. Ο Θεός ανταμείβει την απλή, ταπεινή, αυθεντική πίστη, που εκφράζεται έμπρακτα. «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ», (Ματθ. 5, 8).
Σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από φόβους, πολέμους, ανασφάλεια, κρίσεις και απογοητεύσεις, η τόλμη και το θάρρος που είναι πιο δυνατά από τον φόβο, μας διδάσκουν να αγαπούμε με αυταπάρνηση και αυτοπροσφορά. Οι γυναίκες της σιωπής, μεταμορφώνονται σε γυναίκες του Ευαγγελίου. Οι Μυροφόρες γίνονται πρώτες ευαγγελίστριες, οι πρώτες που μεταφέρουν το μήνυμα της Ανάστασης. Αυτό αποδεικνύει πως ο Θεός ανατρέπει τα ανθρώπινα στερεότυπα. Εκεί που ο κόσμος αγνοεί ή περιφρονεί, ο Χριστός δίνει χάρη, τιμή και αποστολή. Οι Μυροφόρες ήθελαν να διακονήσουν τον Νεκρό, αλλά τελικά έγιναν υπηρέτριες της Ανάστασης.
Τα μηνύματα των Μυροφόρων γυναικών είναι πολλά και σημαντικά: να αγαπάμε αληθινά, χωρίς φόβο, να έχουμε θάρρος και τόλμη σε καθετί καλό και άγιο, να διακονούμε τον Χριστό και τους αδελφούς μας, ακόμη κι αν μοιάζει να μην έχει αποτέλεσμα, και να μαρτυρούμε τη χαρά της Αναστάσεως στον κόσμο με τη ζωή μας.
Αδελφοί μου, τη σημερινή εορτή, καλούμαστε κι εμείς να γίνουμε Μυροφόροι. Όχι για να φέρουμε αρώματα υλικά, αλλά αρώματα πνευματικά, δηλαδή την πίστη, την αγάπη, το θάρρος, την ταπείνωση και την ειρήνη. Τότε θα ακούσουμε κι εμείς τη φωνή του Αγγέλου:
“Μὴ φοβεῖσθε· ἠγέρθη ὁ Κύριος!
“ Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!